Początki szkolnictwa w Czerwińsku nad Wisłą sięgają średniowiecza i wiążą się z działalnością zakonu Kanoników Regularnych Laterańskich. W owych czasach edukacją obejmowano głownie chłopców pochodzenia rycerskiego (szlacheckiego) i należy przypuszczać, że tak samo było w Czerwińsku.

Szkoła powszechna dla wszystkich bez względu na płeć, pochodzenie społeczne i wyznawaną religię zostało ustanowiona dopiero przez Komisję Edukacji Narodowej w 1773 roku. KEN zdeformowała przede wszystkim szkolnictwo średnie i wyższe pozostawiając szkoły elementarne w rękach parafii. Jenak miała wpływ na program nauczania szkół najniższego szczebla. Zachowane źródła (akta wizytacji) podają, że w tutejszej placówce realizowano bardzo bogaty program: "chrześcijaństwa, moralności, historii, języka łacińskiego, języka polskiego, arytmetyki, kompozycji tj. umiejętności formowania dokumentów i regestów, ogrodnictwa i geografii". Warto dodać, iż w klasie II arytmetyki uczono w wymiarze 1/2 godziny po 2 razy w tygodniu, zaś historii codziennie po 1/2 godziny.

Zgodnie z duchem czasu kładziono duży nacisk na wychowanie patriotyczne przyszłych pokoleń. W raporcie znajduje się też uwaga "w układzie zajęć widoczne są dawne nawyki", czyli należy przypuszczać, że program nauczania w Czerwińsku był dosyć bogaty również przed powstaniem KEN.

W 1779 roku tutejsza szkoła skupiała 71 uczniów i pełniła funkcję szkoły podwydziałowej, czyli wyższej niż parafialna. Niestety na skutek trudności finansowych - utrzymywała ją parafia i rodzice uczniów - placówka szybko podupadła. Zabrakło nauczyciela, zakonnicy nie mogli sobie poradzić z utrzymaniem dawnego poziomu nauczanie, w efekcie w 1782 roku w szkole było już tylko 10 uczniów, a w 1801 roku tj. w okresie panowania pruskiego nie istniała w ogóle. Reaktywowały ją władze Księstwa Warszawskiego w 1809 roku. Swym zasięgiem obejmowała miasto Czerwińsk oraz wsie: Zdziarka, Praga i Wola. Szkoła posiadała własną siedzibę na terenie klasztoru. Niestety w czasie odwrotu armii Napoleońskiej w latach 1812 - 1813 budynek uległ zniszczeniu. 

W dobie zależnego od Rosji Królestwa Polskiego i późniejszego Kraju Przywiślańskiego w Czerwińsku istniała szkoła elementarna - najpierw koedukacyjna, ale uczęszczali głównie do niej chłopcy, pod koniec XIX wieku zaś dwie: męska i żeńska. W 1817 roku szkoła mieściła się w wynajmowanym budynku, a uczęszczało do niej 39 uczniów.

W tym samym czasie okoliczne dziewczęta, szczególnie zamożniejsze, mogły pobierać nauki w pensji zorganizowanej przez zakon Norbertanek, który to w 1819 roku objął klasztor i pozostał w nim do 1902 roku. Korespondent płocki donosił: "Jeśli teraz wiejskie kobiety parafii Czerwińsk modlą się na książkach zawdzięczają to pannom Norbertankom"

Schyłek XIX wieku to okres zaostrzonej rusyfikacji, której najwcześniej na tym terenie zaczęli przeciwstawiać się mieszkańcy gminy Wychódźc. W Czerwińsku do otwartych buntów przeciwko rosyjskiej szkole doszło wiosną 1905 roku. Z raportu gubernatora warszawskiego dowiadujemy się o pierwszym przerwaniu zajęć szkolnych w Czerwińsku w dniu 14 kwietnia 1905 roku. Następnie 16 maja tegoż roku rodzice uczniów obu szkół elementarnych zażądali od nauczycieli nauczania w języku polskim, skoro zaś spotkali się z odmową zabrali dzieci do domów i aż do końca roku nie posyłali ich do szkoły.

Strajk szkolny i inne wydarzenia rewolucji 1905 - 1907 przyczyniły się do powstania Polskiej Macierzy Szkolnej i podjęcia pewnych działań na rzecz szkolnictwa narodowego. Koło PMS istniało również na terenie gminy Sielec. W kolejnych latach władze wycofywały się ze swych ustępstw jednak "zasiane wówczas ziarno będzie owocowało później".

Po wybuchu I wojny światowej w roku szkolnym 1914/15 prawie wszystkie szkolny elementarne we wsiach i małych miasteczkach nie pracowały. Po wkroczeniu wojsk niemieckich na ziemie dawnej "Kongresówki" Polacy, szczególnie ci wcześniej związani z Polską Macierzystą, podjęli działania na rzecz przywrócenia szkolnictwa narodowego. W Płocku powstała Rada Szkolna Gubernialna pod przewodnictwem biskupa Juliana Nowowiejskiego, a następnie komitety w terenie. 10 lipca 1915 roku biskup nawoływał do "tymczasowego nauczania nawet bez stołów czy ławek" .

W latach 1905 - 1907 Nowowejski był proboszczem w Czerwińsku i bardzo zabiegał o odbudowanie podupadłego klasztoru, należy więc przypuszczać, że nieobojętna była mu również  sprawa funkcjonowania czerwińskiej oświaty. O tym, że jakieś nauczanie mogło tu być prowadzone świadczy powołanie w gminie Sielec społecznej Komisji "Ratujcie dzieci", do której należeli m.in. ksiądz Czesław Gruberski oraz dziedzice majątku Sielec - Karczewscy. Komisja zebrała 494 ruble najprawdopodobniej na cele oświatowe (dla porównania podobna komisja w znacznie większym mieście powiatowym Płońsku zebrała 832 ruble).

Po powołaniu w 1917 roku Rady Regencyjnej, namiastki polskiej władzy na okupowanych przez Niemcy ziemiach. Polacy zaczęli przeobrażenia organizacyjne zmierzające do odbudowy systemu oświaty. Dzięki temu zaraz po odzyskaniu niepodległości w 1918 roku zaczęły powstawać różnorakie polskie szkoły. 

W Czerwińsku w listopadzie 1918 roku założono 4 - klasową szkołę powszechną, po czym przemianowaną ją na 7 - klasową. W 1926 roku szkoła w Czerwińsku była jedną z trzech pełnych szkół 7 klasowych funkcjonujących w powiecie płońskim. Uczęszczali do niej uczniowie z parafii Czerwińsk oraz odległego Radzikowa, bowiem pozostałe szkoły z tego terenu, tj. w Boguszynie, Radzikowie, Garwolewie, Gawarcu i Zdziarce były niżej zorganizowane.

Szkoła miała siedzibę w pięciu budynkach, z których żaden nie był jej własnością, a były to:

1. Dom Michalskiego na skarpie Wiślanej (4 izby lekcyjne – 3 klasy). Obecnie budynek nie istnieje.
2. Dom Zendera (1 klasa). Obecnie w tym miejscu jest nowy budynek komunalny.

3. Dom Żyda „ Joasia” przy placu Batorego – istnieje.

4. Budynek Kotarskich przy ul. Klasztornej 16. Mieściła się tam kancelaria i jedna klasa – istnieje.

5. Dom przy ul. Królowej Jadwigi 23 (2 klasy) – istnieje.

Po wybuchu wojny część harcerzy przeszła do działalności podziemnej w ZWZ – AK, co przypłaciła represjami ze strony okupanta, m.in. Niemcy zamordowali nauczyciela Juliana Włoczewskiego, druhów Ryszarda Kozerę, Eugeniusza Krucza, a Ryszard Borkowski przeszedł gehennę w hitlerowskich więzieniach i obozie koncentracyjnym Stutthof.

W okresie II wojny światowej szkołę zamknięto. W budynku usytuowano magazyn zbożowy. Nauczaniem objęto tylko dzieci niemieckich osadników. Dzieciom polskim pozostały tajne komplety. Prowadzili je przede wszystkim: Janina Goszczyńska, Ludwika Krajewska, Antonina Kopczyńska, Janina Szpetulska, Józef Woźny, Julian Włoczewski, Jan Pstrągowski, Tadeusz Pstrągowski i Maria Kołodziejska.

18 stycznia 1945 roku opuścił Czerwińsk ostatni garnizon niemiecki, a już 1 lutego z wielką radością i wzruszeniem rozpoczęto kolejny rok szkolny. Mimo braku mebli, zniszczonych ścian i przejmującego chłodu na zajęcia przychodziło 700 uczniów. W niektórych klasach było po 60 osób. Problem z opałem rozwiązano w bardzo prowizoryczny sposób. Uczniowie przynosili ze sobą do szkoły węzełki z drewnem, a poza tym rzeczą normalną było siedzenie na zajęciach w paltach i czapkach.

Żeby nieco rozładować tę ogromną liczebność klas i zastój spowodowany wojną zorganizowano egzaminy eksternistyczne, które pozwoliły najzdolniejszym uczniom zaliczać dwie klasy w ciągu jednego roku. Obok siedmioklasowej szkoły powszechnej otwarto trzyletnie kursy gimnazjalne.

Pensum nauczycielskie wynosiło 30 godzin tygodniowo. Do tego dochodziły narzucone przez władzę prace społeczne, zbieranie od rolników podatków, organizacja zebrań wiejskich, przeprowadzanie spisów ludności. W sumie nauczyciel pozostawał w szkole od rana do późnych godzin popołudniowych.

W latach 1945 – 1952 do miejscowej szkoły uczęszczało 80 pensjonariuszy prowadzonego przez Salezjanów Domu dla Sierot (głownie dzieci z Warszawy).